Een Buikdanseres doet aan: Buikdansen
(een term die voor het eerst werd gebruikt door Emile Zola in 1880 – de correcte benaming is ‘ER-RAKS ESH-SHARQII’, wat dans uit het oosten betekent) is veel meer dan enkel wat heupschudden.
Deze solodans kadert in een zeer rijke noord-Afrikaanse en midden-Oosterse danscultuur.
Het is een ‘isolatiedans’, d.w.z. dat verschillende lichaamsdelen los van elkaar gecontroleerd en bewogen worden.
De oorsprong zou in een zeer ver verleden terug te vinden zijn, en zou net als andere dansen, teruggaan op vruchtbaarheidsrituelen.
Dankzij het haremsysteem overleefde deze dans in de islam.
De houding t.o.v. de danseressen is altijd heel ambivalent geweest: enerzijds werden ze benijd wegens hun vrijheid en zelfstandigheid (in Marokko worden ze zelfs aangeduid als ‘vrouwen die niet willen dat mannen zeggen wat ze moeten doen’), anderzijds hebben ze een kwalijke reputatie vermits het beroep van artiest doorgaans werd uitgevoerd door zigeuners, en een ‘nette’ vrouw danst nu eenmaal niet voor mannen.
Het Westen leerde buikdans kennen in de 18de en 19de eeuw via de eerste reizigers in Egypte en rond de (vorige) eeuwwisseling via de wereld-tentoonstellingen in Europa en N.A.M.
In de 30-er en 40-er jaren maakte de filmindustrie in Caïro een grote opmars, wat voor veel danseressen een doorbraak betekende. (Sommigen kregen later zelfs de status van superster)
Dit stimuleerde ook de ontwikkeling van danstechnieken.
In de jaren 60, 70 kreeg het buikdansen veel aanhang door de interesse naar etnische kunsten.
Door zowel de letterlijke als de communicatieve afstand tussen de twee continenten kreeg je ook een soort ‘oriëntal fantasy’-toestanden, die soms bitter weinig te maken hebben met authentieke buikdans, doch enkel ontsproten is aan creatieve (Amerikaanse) breinen.
Via de vrouwen van de Amerikaanse G.I.’s kwam het buikdansen naar Duitsland, dat zich dan ook ontwikkelde tot het meest vooraanstaande land qua niveau in Europa.
Het is er erg populair!
In ons landje is de Buikdanseres nog niet zo bekend (daar komt verandering in) en zijn de misvattingen en vooroordelen over deze kunst nog lang niet weggeëbd.
Daar werken we aan!