Amanda Lear was voor het eerst te zien, begin jaren 70, als model op de hoes van een album van Roxy Music.
Men zei dat Amanda Lear transsexueel was, maar zoals ze vertelde tijdens een interview, was dat als roddel de wereld in geholpen door haar sponsor David Bowie om extra aandacht te trekken.
Ze werd belangrijk voor discofans in 1977 toen ze het nummer I Am A Photograph in Duitsland opnam met behulp van Tony Monn.
I Am A Photograph is de eerste van zes moeilijk te verkrijgen albums waarin ze met een langzame lage stem zingt zodat iedereen zich toch afvroeg of ze inderdaad geen man was.
Maar Lear’s langzaam zingen was eigenlijk niks anders dan een soort imitatie van de met whiskey doordrenkte stem van Marlene Dietrich.
Uiteindelijk waren het de teksten van Lear – en de sfeer van de muziek – die de doorslag gaven om als een mythologisch, ondeugend persoon bekend te worden.